20220903 van Stellata naar Laichingen

20220903 Stellata naar Ulm

Vanmorgen werd ik wakkerom 6:30 uurmet de eerste zonnestralen en tot mijn verbazing vallenop het dak en de luifel een paar regendruppels! Dat weerhoudt mij niet om even in het zwembad te duiken. Lekker wakker pak ik de auto weer in enom 7:15 uurrijden we weg richting het noorden.

Het eerste stuk gaat binnendoor, langs weiden en akkers, langs dorpjes en allerhande grote en kleine boerderijen. Dit is duidelijk de po vlakte: helemaal plat en volledig gecultiveerd, gericht of efficiente landbouw. De wegen zijn smal en, vanwege de diverse aftakkingen van de rivier, redelijk bochtig. En hobbelig.

Daarna stuurt TomTom mee over een fonkelnieuwe snelweg naar de lonkende Alpen. Na een uurt of anderhalf ben ik toe aan een soort pauze. Ik ben vergeten mee te scheren van morgen, en omdat ik in de buurt ben, stop ik bij het Meer van Caldonazzo. Aan de zuidkant van het meer vraag ik bij drie verschillende campings of ik mij daar mag douchen. Aan de zuidkant is het massatoerisme, dus mag het niet. Zover met de gastvrijheid.

Ik rij verder naar de noordkant, naar Canale, waar wij eerder op de camping gestaan hebben. Daar is het rustig en mag ik zonder problemen douchen. Mijn vertrouwen in de gastvrijheid van de Italiaan is weer hersteld, als ze maar niet door massatoerisme en bezit en geld gedreven worden.

Na Trento gaat het binnendoor richting Nauders. Maar als de weg gaat stijgen wordt het file rijden, mensen wat is het druk. Het blijkt dat vandaag een beroemde bergpas, de Stelvio,van 12 tot 16 uurgesloten is. Zou dat de drukte veroorzaken?

Ik krijg trek in lunch en bij het vierde restaurant dat ik probeer, de Roby Keller in San Valentino ala Muta, krijg ik mijn langverwachte Spaghetti Carbonara. Exact 100% helemaal goed. Zelfs zo goed dat ik na het eten weer even naast de fiets ga liggen uitbuiken. Heerlijk zo’n camperbus.

Na de lunch en het dutje gaat het weer verder bergop en bergaf, we rijden Italië uit en Oostenrijk in over de geweldige Resschen pas. Hier was ik nog niet eerder en ik wordt verrast met een prachtige weg, hoge stoere bergen en een aardig groot meer.Daarna gaat het over de Flüssen pas richting Duitsland. De gehele rit door Oostenrijk is file rijden in de regen en dan weer natte droogheid. Arme motorijders, die in clubjes van vier, vijf man, vast zitten achter grijze duiven met caravans en campers. Wat een drukte.

In Duitsland gaat het gas erop, de drukte is opeens verdwenen en ik zoef met de bus over een heerlijke snelweg. Het is droog, het zonnetje schijnt en snel vind ik op Internet een camping Heidehof vlakbij Ulm. Met een restaurant. Ik kan de schnitzel mit pommes al bijna ruiken.

Maar er is een wegopbreking. Met een omleiding. En daar zijn ze niet voorzichtig mee. Ik moet maar liefst 23 km omrijden voordat ik voor de slagboom sta. Het is rustig op de camping en er is nat geregend gras wat modder is. En in het ontmoetingscentrum treedt een cabaretier op die op zijn plat Duits humoristisch is voor een vijftigtal gillende en klappende mensen.

Het restaurant zit vol en ik besluit me te beperken tot een meeneem pizza. De keuken weet van mijn pizza met pikante salami een pizza met dikke schijven tomaat te maken. Ach ja, het leven is niet maakbaar. Maar een lekkere pizza toch wel? Dus ga ik terug naar het restaurant en doe met succes mijn beklag.

Uiteindelijk kont alles goed,om 20:30zit ik in de bus met mijn koptelefoon op te genieten van pizza en de kwalificatie van de F1 in Zandvoort.Om 22:00lig ik te meuren in de Mörbös.