20220827 van Ksamil naar Borsh `beach

20220827 Van Ksamil naar Borsh Beach

Vannacht om vier uur of zo, als we beide op muggenjacht zijn, maken we het plan om vroeg op te staan, een arts te raadplegen over de hondenbeet van gisteren en dan de toeristen drukte van Ksamil te ontvluchten. Goed plan. Maar eerst weer slapen, anders kunnen we niet vroeg opstaan.

Snel een koffie en het restant van de pizza als ontbijt. We bellen nog even met de Menzis/ANWB Alarmcentrale voor een tranentrekkend slecht telefoongesprek. Details zal ik je onthouden maar eerst vraagt ze naar de polisnummer, daarna alle soorten van details over de verzekering en zelfs het nummer van de reisverzekering (waarom) en daarna, als we alles in detail hebben uitgelegd zegt Rosa : OK, dan ga ik u nu wat vragen stellen: was het een kat of een hond? Hebben we net allemaal verteld!! En nee, er is geen arts aanwezig.

Dan naar het kleine Medical Center van Ksamil waar we prima worden geholpen. Een Rabies Serum bestaat niet in Albanie maar wellicht dat een tetanus spuit helpt? Maar we hebben allebei al Tetanus en Rabies vaccinaties. Dus dat helpt niet echt. Maar met een beetje vertrouwen dat alles meevalt gaan we verder, weg van Ksamil. Op zoek naar een rustig plekje aan zee.

In Sarandë vinden we dat niet. Wat een drukke stad. Zal best leuke plekjes hebben maar wij gaan toch even naar het ziekenhuis wat het zit Odile niet lekker. Eenmaal, na driemaal door het centrum te zijn gestuurd door Google,Maps.meen TomTom, komen we bij het ziekenhuis en ontmoeten we bij toeval een specialist die ons bevestigt dat er niets aan de hand is, zeker niet met een gevaccinceerde huishond.

Dat is mooi, en met goede moed rijden we de stad uit naar het noorden. In het dorpje Shen Vasil stoppen we voor koffie en een laat ontbijtje. De uitbater vertelt over een aantal mooie stranden aan de kust. De eerste tip schijnt mooi, met een kleine baai en niet veel faciliteiten. Maar het is er een rommeltje. Van een camping is geen sprake en vrij camperen kan wel, maar dan sta je tussen het afval en/of de distels. En elke vrije plek wordt gebruikt als parkeerplek voor de diverse toeristen.

OK, volgende optie. Dat is het langgerekte strand van Borsh. Een lint van een paar kilometer grindstrand maar door zijn uitgestrektheid rustiger dan elders. We vinden een plekje op een nieuw aangelegd grindveld, bedoeld als camperplaats bij een strandtent “Blue Heaven”. We mogen van hun sanitair gebruik maken (gat in grond en buitendouche) en krijgen toegang tot water. Mooi. De bus staat op 75 meter van het water onder twee olijfbomen.

Eenmaal op het strand, in de zon, op een bedje, uitzicht over zee, biertje en aperolletje, is het genieten voor ons weer begonnen. Maar wat kun je moe worden van nietsdoen! Toch brouwen we een pasta met saus in elkaar in de warme camperkeuken en maken als het donker wordt een wandelingetje langs de grindweg die als boulevard dienst doet.

Het zit ons met dat hondenbijt-gedoe niet lekker en googelen heen en weer, zien dat er in Albanie geen rabies voorkomt, net als in Nederland. Maar ook komt er een berichtje van de Menzis alarmcentrale dat Odile 2 x een vaccinatie moet halen, 1 op dag 0 en 1 op dag 3. Wat is dat nu weer? De alarmcentrale belt en legt uit dat het een rabies booster betreft en zal uitzoeken waar we die kunnen kopen. Inmiddels hebben we de eigenaresse van het bijthondje gevraagd om een kopie van het vaccinatiebewijs, dat gaat ze maandag mailen.

In de avondkoelte kletsen we nog wat na. Wassen en douchen koud en gaan lekker slapen.