20220808 Zagreb naar Slavonie

20220808 van Zagreb naar Suza

Vandaag gaan we naar het noordoosten van Kroatie, de regio Slavonie. Peter haalt vroeg bij de bakker twee croissantjes en twee belegde broodjes voor onderweg.

De eerste vijftig km gaan over de snelweg, om Zagreb heen. Dan komt de weg naar Dugo Selo en gaan we weer binnendoor. Er zij niet zoveel wegen en omdat de meeste ondernemers bereikbaar willen zijn is er veel bebouwing langs de weg. Dus ook veel snelheidsbeperkingen, verkeerslichten en drempels. En er staan ontzettend veel verkeersborden. Binnen 1 km mag je vier keer wel inhalen over 100m, dan is er een inhaalverbod en mag je eerst 90, dan 70, dan 50, vervolgens einde 50, begin 70 einde 70 einde inhaalverbod en dan komt er weer een uitrit of bocht in de weg en herhaalt het zich weer.

Het landschap is al sinds de Sloveens-Kroatische grens veel vlakker tot heuvelachtig en oostelijk van Zagreb is het helemaal plat. Met af een toe een natuurgebiedje. En een klein dorpje met een klein kerkje en een klein cafeetje met een klein terrasje.

Nog maar eens een honder kilometer en we komen in Pozega waar het tijd is voor koffie met een ijsje. Het wordt echter geen ijs maar een Kroatische tompouce. Dat vult.

Als we Pozega voorbij zijn komen er weer wat heuvels en gaan we naar Kutjevo waar veel gerenommeerde wijn vandaan komt. Plots zitten we in een prive wijnproeverij met voor ons 8 flessen wijn. Als afsluiter komt nog een deserwijn van rozijnen op tafel. Dan worden we door de kelders geleid waar tonnen vol wijn liggen te rijpen. De baas van het spul opent een vat en we ruiken nectar met alcohol: zelfgemaakte Cognac! Nog maar eens proeven. (PS. Proeven voor Peter, dus veel spugen en water drinken).

Na Kutjevo rijden we langs de rand van het Nationaal park Prirode Papuk richting de Hongaarse grens. Nu is het land weer plat en staat vol gewassen zoals graan en Mais. Al de hele dag is het bewolkt en met met platte landschap is het eigenlijk een saaie rit. Maar saai kan ook betoveren en mooi zijn.

Eenmaal in Suza vinden we snel het kampeerterrein. We zijn op een Engels stel na de enige gasten. Rust volop. De eigenaar neemt een foto en zegt wat het kost. We mogen het geld neerleggen als we gaan. Verder mogen we drankjes pakken uit de koelkast, alles op basis van vertrouwen. Wat een gouden plekje!

400 meter verderop is een uitstekend restaurant waar we onze honger en dorst stillen tegen alleszins redelijke vergoeding. Nog een borrel onder de luifel van de Mörbös en tussen de zware bewolking zien we wat sterretjes. Het zou wel eens kunnen gaan regenen.