20220902 Fano naar Stellata

20220902 van Fano naar Stellata

Het is07:00als ik wakker wordt met mijn hoofd naast de voorvork van een fiets. In verband met de regen besloot ik om de fietsen gewoon in de auto te laten staan met net nog een plekje ernaast om te slapen. Met een handdoek om loop ik de vijftig meter over het kiezelstrand voor een frisse duik in de golven van de Adriatische zee. Grappig om te zien dat er mensen wandelen met jassen aan en mutsen op en ik in de blote buik in het water.

Daarna wandel ik naar de camping, neem een illegale duik in het nog gesloten zwembad. Na het douchen neem ik een koffie en een broodje aan de bar en ben onderweg. Om toch nog iets van de terugreis te maken wil ik graag kennis maken met een motor organisatie in Toscane,min of meer op de weg naar huis, dus gisteren stuurde ik een email met de vraag of ze thuis zijn. Tot mijn verbazing en meer nog tot mijn teleurstelling komt er een email terug waarin men zegt niet op mijn verzoek te kunnen ingaan. Hoezo ondernemers en potentiële klanten? Hoezo mentaliteit van motorrijders onder elkaar?

Ik twijfelde al over het wel of niet “genieten” tijdens mijn terugreis naar Nederland maar nu weet ik het zeker. Ik ga met beperkte spoed, dus snelweg als het moet en leuke binnendoorwegen als het kan, zo snel mogelijk naar huis. Niet racen, wel reizen. Dus kies ik voor een half-om-half route naar Ferrara. Dus af en toe van de snelweg af, en verder gewoon opschieten richting noorden.

Bij het dorpje Marotta probeer ik een strandje te vinden om te lunchen, maar alles is privé bezit van appartementengebouwen en er staat huis na huis na huis, afgewisseld met hotels en restaurants met privé parkings. Uiteindelijk vind ik een plekje, eet mijn maaltijdsalade, heb een koffie en plan mijn vervolg van de reis naar een camping in de buurt van Ferrara.

Het wordt een kleine camping in Stellata, een dorpje aan de Po. Dat betekent3 tot 4 uurlang autorijden, deels over snelweg en deel over binnenweg. Ik ben erom 18:45 uuren duik meteen het zwembad in, zonder badmuts, heel illegaal. Er staat bar restaurant op het huisje, maar bij gebrek aan personeel is het restaurant gesloten. Tot mijn “vreugde” is er wel een Festival in het dorp een kilometer verder op. En op mijn knie schouder neus en teen zit een vlieg.

De vlieg vliegt weg. Ik heb nog een groot stuk gevuld brood uit de supermarkt en een blikje lekker bier. Daarna wandel ik over de dijk langs de Po naar het dorpje. Het is stil. Eenmaal bij de feesttent, de sporthal /feestzaal naast het dorpscafe/restaurant, staat deze vol stoelen en tafels met rustig etende mensen. De opbrengst is voor de plaatselijke brandweer. Aanleiding van dit samen eten is het feit dat 564 jaar geleden een prinses uit de streek zo blij was met het krijgen van een zoontje dat ze de hele regio eens te eten gaf. Het menu van vandaag bestaat uit allerlei gerechten van eend.

Ik wens de mensen smakelijk eten, loop terug naar de camping, trek een tweede blikje open, kijk een filmpje op de iPad en val in slaap. We zijn al een stuk op weg naar huis.