20220901 Brindisi naar Fano

20220901 Brindisi - Madonna del Ponte

Om 6:00klinkt er door de speakers een Italiaanse stem, waaruit we opmaken dat we bijna gaan aanmeren. Met de ANWB hebben we gisteren kunnen regelen dat, bij gebrek aan zekerheid of er een Rabies vaccin in Brindisi verkrijgbaar is, Odile vandaag naar Nederland vliegt. Haar vlucht gaatom 11:00 uuren we hebben nu al een beetje vertraging. We lopen met een broodje in de hand naar het dek om het aanmeren te bekijken. Het zal nog wel even duren voordat we van de boot af kunnen.

Als we uit de boot rijden, lopen voor ons enkele honderden buspassagiers ook richting de douane. En voor ons staat al een file aan auto’s te wachten. Dat kan uren duren voordat we naar het vliegveld kunnen rijden. We sluiten aan in de file, doen de motor uit en stappen uit. We besluiten om Odile wandelend de douane te laten passeren en dan maar met een Taxi naar het vliegveld te gaan. Als we dit plan uitleggen aan de politieagent, blaast hij op zijn fluit en gaat proberen ons langs de file te loodsen.

Toeterend, fluitend en met knipperlichten aan wurmen we ons tussen twee rijen auto’s richting de uitgang van de haven, langs de douane (die toch nog even achterin wil kijken) en richting snelweg. Onder het motto “Nee heb je en nee kun je krijgen” komen we preciesom 9:00aan bij het vliegveld. Dan volgt nog even het bellen met ANWB, TravelClinic, Schiphol-MedicalCenter, GGD voor een kastje-naar-de-muur gesprek. Maar uiteindelijk hebben we een afspraak voor vaccinatie vanmiddag16:00 uurin Arnhem en een tweede injectie over drie dagen.

Odile stapt op het vliegtuig, Peter loopt naar de bus. Het is11:00. Einde van onze Volta.

Maar je bent nog niet van ons af.

Om even alles op een rijtje te zetten en rustig aan de terugreis door Italie te beginnen, rijden we naar de kust boven Brindisi met het idee om even op het strand pas op de plaats te maken. Helaas is de gehele kust bebouwd met restaurants en appartementen met prive stranden en prive parkeerplaatsen. En het begint ook nog eens te regenen. En ik heb hetzij iets verkeerds gegeten of mijn handen niet goed gewassen dus heb al drie of vier sanitaire stops gemaakt. Dan rijden we eerst maar eens een honderd kilometer naar het noorden en zien dan wel verder.

Eén van de bezienswaardigheden onderweg zijn de huisjes met ronde puntdaken in de regio rond Bari. Maar we vonden het een beetje teleurstellend, want van alle puntdakjes was 80% nieuwbouw. In een stadje roept moeder natuur weer, ik stop voor een luxe hotel, kijk heel ongelukkig naar de portier die het begrijpt en me naar de toiletten begeleidt. Saved by the bell.

Gelukkig is het wel weer droog-achtig en ik verlaat de snelweg en rij weer naar de kust om te kijken of we hier wel op het strand mogen. Bij Vasto vind ik een strandje en in de miezerregen ga ik toch even het water in. De zee is ruw, de wind waait redelijke golven het kiezelstrand op en alleen is er niets aan.

Een paar kilometer verder stop ik op een parkeerplaats voor een restaurantje bij een camping. De neus van de bus wijst naar de zee. Ik mag voor een Euro gebruik maken van het zwembad en de douches en in het restaurantje kan ik vanavond eten. Maar ik bestel liever een pizza en zittend in de bus, met de Ipad op schoot, kijk ik naar een aflevering van de Formule 1. Buiten is het gaan regenen. En de karaoke van de camping is begonnen. Tot middernacht. Rare dag.