26 nov , het regent nou toch al

Hadden we al verteld van dat irritante hondje dat elke minuut “ kef kef” zegt? ‘s Nachts was hij stil. ‘s Morgens bleek hij bij een paar Duitsers te horen, bij een van de diverse campers met Duitsers. Er zijn ook Fransen met campers en tentjes op de camping. En wij zijn er. Met onze camper. En allemaal hoorden we steeds “kef kef”. En allemaal zijn we na het ontbijt vertrokken.

Overigens is het vannacht droog gebleven en vanmorgen hebben we heerlijk ontbeten met brood en kaas en ham en yoghurt en fruit en koffie. De hele tafel vol. Wat een luxe. En heerlijk warm gedoucht en getoiletteerd. Odile heeft een paar bomen gezien met peperkorrels en gaat een halfuurtje plukken. Totdat het tijd was om te gaan. Op het moment dat we starten begint het zacht te regenen. OK.

We rijden naar de grote weg met als doel de TF-28 rechtsaf richting Vilaflor. Het eerste stukje is file, daarna is het bergweg met slecht zicht vanwege de regen, maar toch is het een mooie rit. In Vilaflor stoppen we voor een wandeling naar twee kerken, één ervan met een zeldzaam beeld van een zittend Christusfiguur. De regen heeft aan kracht gewonnen en druipend lopen we naar een bakker met terras voor een koffie en drie heerlijke gebakjes. Met meer suiker in de buik dan goed voor ons is stappen we in en rijden verder.

Bovenaan gekomen slaan we linksaf de TF-38 op om via deze weg naar het noordoostelijke puntje van het eiland te rijden. Hoe je ook de bergen bestijgt, het blijft een fantastisch landschap. We besluiten vandaag om binnenkort nog eens naar Tenerife te gaan, hopelijk dan met mooi weer voor nog mooiere vergezichten. En minder regen, alhoewel ik moet zeggen dat het op deze hoogte toch af en toe droog is.

Als we onderaan de bergen aankomen rijden we nog even door om een kijkje te nemen bij Los Gigantes, dat zijn enorme kliffen die oprijzen uit het water cq de heuvels afbakenen. In het dorpje proberen we nog een parkeerplek te krijgen en even rond te wandelen, maar zoals op bijna alle interessante plekken zijn de parkeerplaatsen vol. Lastig maar waar. Dus rijden we verder naar het noorden. De afwisseling van nat naar droog weer gaat harder en harder zodra we meer in het Noorden van het eiland in de buurt van Santiago de Teide komen. Als daar de snelweg ophoudt kiezen we voor de geel-groene TF-436.

Godsternokke wat is de TF-436 een mooie weg. Naar Masca is het een kronkelding van jewelste, smal en gitzwart nieuw asfalt afgezet met lichtroze/gele stenen. Net op dat moment zijn de wolken weg en verschijnt er een zonnetje en blauwe lucht, we krijgen de kans om prachtige foto’s te maken van het Massief van Teno, maar de werkelijkheid was mooier. Halverwege ons einddoel, de vuurtoren van Punta de Teno, stoppen we voor koffie en een broodje zelfgemaakte tonijnsalade. En prompt gaat het weer regenen. In de bergen wisselt het weer sneller dan je denkt, dat is een waarschuwing voor wandelaars. Er daar zijn er hier veel van.

Onze weg naar Buenavista de Norte gaat gezwind, de diesel van de camper kan het goed aan, en voor we het weten staan we voor de slagboom die om de zoveel dagen de weg naar de vuurtoren dwarsboomt. Waarom je drie van de zeven dagen wel op deze weg mag rijden en de andere vier niet, blijft onbeantwoord. Maar omdat het niet zeker is dat we iets kunnen zien besluiten we om niet met de verplichte bus of taxi te gaan en dit evenement voor de volgende reis naar Tenerife te bewaren.

Kortom, we keren om en gaan naar Garachito, een van de mooiste plaatsjes van het eiland. Hier vinden we met hulp van onze app Park4Night een stekkie op het geasfalteerde en ommuurde voetbalveld naast een paar andere campers. We wandelen door het dorp, we kopen een klein sieraad van Lavasteen, drinken een biertje op het plein en strijken neer in een visrestaurant voor verse schelvis. We zijn de eerste klanten en eten goed. Het zelfgestookte borreltje is super lekker. De ober geeft aan dat ik niet meer mag autorijden. Google Translate helpt bij het maken van grappen en na een gepeperde rekening (volgens Odile) lopen we naar het voetbalveld. Odile gaat gezellig haar peperkorrels strippen en Peter waagt zich aan het verslag. Thee en een colaatje en dan slapen. Tot morgen.