28 nov, zondag, schakelen

Gisteravond was het een herrie van drie kanten: een groep vrienden met ghettoblaster in de huisjes, op het grote veld een groep van 10-12 campers met een veelvoud aan Spanjaarden die schreeuwen en klappen en tenslotte een aantal families op het evenementen-plekje, ook met muziekapparatuur en kinderen en ouders die de kinderen niet corrigeren.

Met alle ramen en luiken dicht is het enigszins mogelijk om in slaap te vallen. Maar naast ons staat een Citroen Berlingo met twee jonge gasten die om half twee geanimeerd gaan staan praten. Odile stapt uit en corrigeert hen en het gaat beter.

Maar als om half vier twee andere jonge gasten in de douches luidkeels gaan lachen en schreeuwen is bij mij de maat vol. Gewapend met een boze blik timmer ik op hun douchedeurtjes en verschrikt staan beide knapen druipend te luisteren naar mijn “is het nou afgelopen?” En nog geen 20 seconden later is daar ook de nachtwaker die een Spaanse duit in het correctie-zakje doet. De rust keert terug.

Tot negen uur slapen we. Dan keert de herrie terug en terwijl sommige Spanjaarden luidruchtig opbreken, genieten wij van ons ontbijtje in de zon. We beginnen plannen te maken om in plaats van nog een nachtje te blijven, morgen naar Santa Cruz te rijden en daar een hotelletje te boeken. Dinsdag ochtend gaan we dan per taxi of bus naar het vliegveld in het zuiden. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, want diverse keren als ik een hotel selecteer zegt Booking : “no more rooms available”. En sommige prijzen lijken zich aan te passen als je er naar kijkt. Uiteindelijk is ook dit gelukt. Wat een dag.

Inmiddels is het 12 uur en we besluiten naar het stadje Las Galletas te wandelen. Hetzelfde pad als gisteren maar nu bij daglicht. Het is toch wel een mooi pad, alleen lijkt het her en der wel een vuilnisbelt met scherven, betonresten, afgehakte palmtakken en meer rommel. Wie dat ooit gaat opruimen is ons een raadsel.

Bij het stadje is de zon helemaal verdwenen en is de lucht grijzer dan gewenst. Als we een plekje hebben gevonden om te lunchen bij Le Grand Bleu begint het zelfs af en toe te motregenen. Parbleu! Gelukkig is het eten voortreffelijk met grote buffel mozzarella gevuld met kleine mozarellaatjes (Burrata), gelardeerd met zout en peper en truffelolie. Heerlijk met vers stokbrood. Daarna komt de Spareribs met JackDaniels BBQ saus. En een toetjesplankje als besluit. Voor ons in het water ligt een eenzame surfer die zeker een uur heeft liggen wachten voor zegge en schrijven 1 golf. En het werd droog.

Teruglopend zien we een enorme regenboog boven onze camping. Dat betekent dat we hetzij kunnen blijven staan en genieten van het uitzicht hetzij kunnen doorlopen en genieten van onze droge kleding. We doen beide een beetje, maar op de camping schijnt de zon weer en zijn we zo droog.

Met de laatste geluiden van de autoradio op 10 rijden de laatste herrieschoppers de camping af. En met het zonnetje op de bol nemen we afscheid van een aparte dag. Peter gaat nog even zwemmen (water 18 graden, brrr) en Odile begint met opruimen. Morgen vroeg op, alles in de koffer, terug naar de camper verhuurder en dan een dagje grote stad. We zien er naar uit