30 november, dinsdag, naar huis

Om 08:00 gaat de wekker. Mooie tijd. De koffers zijn al bijna dicht en we lopen naar het uitgebreide ontbijt.

Om 08:55 staat de taxi voor de deur, wie zei er dat Spanjaarden niet punctueel zijn?

Om 09:50 staan we in de rij voor het inchecken, we controleren nog of er een PCR'etje nodig is, maar nee hoor, QR is voldoende.

Om 11:20 zouden we moeten boarden maar de vlucht vanuit Düsseldorf was vertraagd, en uit historische data uit Flightradar-24 blijkt dat de laatste week alle vluchten 30 minuten later zijn vertrokken.

Zo ook de onze. Wie zei er dat Duitsers altijd punctueel zijn ? (Grapje)

In het vliegtuig zitten we achter 2 families met totaal 3 kinderen. Peter herinnert zicht de heenreis met 4,5 uur huilende baby, dus hij zet meteen zijn bubble aan en twee speelfilms later zitten we boven Duitsland en gaan landen. Odile heeft intussen een paar uur aangenaam gecommuniceerd met tussen ons zittende passagiers uit Almelo ("Dat Corona mag van mij wel eens over zijn") en Enschede ("Wil je een koekje"?). Peter is blij dat onze koffers bijna als eerste van de band rollen.

Met een taxi, met een taxichauffeur die bijna even chagrijnig is als die van de heenreis, komen we bij de parkeergarage van Hotel Ibis en stappen in onze eigen auto. In een miezerbui / regenbui van 110 km lang rijden we naar huis. In Duiven aangekomen stoppen we voor een bak Chinees. Die Chinees en onze koffers kieperen we ondersteboven en dan gaan wij ook naar bed. Dat was een voorspoedige reis. Leuk, lekker, inspirerend.

We gaan ons voorbereiden op de volgende reis. Maar om 22:00 gaat dit lampje uit.