20220824 Petran naar Gjirokastër

20220824 Petran naar Gjirokastër

Als we wakker worden is het heerlijk fris en droog. Fris voor zover dat kan in een manege van stenen en distels, stro en keutels. Maar de paarden zijn door de herder al opgehaald, dus we hebben de waterkraan voor onszelf. Ook kunnen we van het toilet van het restaurant gebruik maken. Wat een luxe.

Zodra we ingepakt hebben, op een kop koffie en wat fruit na slaan we het ontbijt over, rijden we terug naar de warmwaterbronnen. Daar staan meer campers dan we verwachtten, maar er liggen ook meer regen- en modderplassen. Het is net meer dan 500 meter lopen naar de oude Ottomaanse (1472-1912) brug. Rondom die brug zijn een aantal min of meer natuurlijke poelen ontstaan die gevuld worden met warm water uit de berg. Volgen mij heet dat geothermisch. Die poelen, vervolgens, worden ook gevuld met toeristen. En ondanks het protocol dat je de rust niet mag verstoren is het een gekwebbel van jewelste en zelfs zijn er oudere Albanen die met een bommetje in het water plonzen.

Na wat foto’s en wat badderen hebben we het wel gezien. Het water is niet warmer dan een graad of 30, een lauw bad, en echt stinken naar zwavel of zo doet het ook niet. Wel zijn onze voeten wat schoner geworden! Dus hop weer in de auto en door naar Përmet, weer zo’n charmant provincie stadje met een promenade vol terrasjes vol mensen. Hier pinnen we wat Leki, kopen een broodje bij de bakker en gaan koffie drinken op een terrasje. Geen andere toerist gezien.

Sinds gisteren rijden we over een smalle maar uitstekend geasfalteerde weg, de weg naar Tepelinë. Odile leest in de auto voor uit een boek over de geschiedenis van Zuid-Albanie en de discutabele eigenschappen vanAliPasja, bijgenaamd de Leeuw van Ioannina (nabij Tepelenë, 1741 - 1822) Als omhooggevallen roverhoofdman kreeg een een hoge functie in het Ottomaanse leger en begon te regeren over Zuid-Albanie en weekte dat gebied los van Constantinopel, tegelijk gebruikte hij zijn piemel niet alleen om te plassen en onderhield een harem van 500 vrouwen. Op die manier zou half Albanie van hem kunnen afstammen.

Na een foto van het standbeeld van Ali Pasja wandelen we door een ommuurd deel van de stad, een vredig dorpje binnen de stad, en kijken uit over het dal waar de resten staan van barakken waar de communisten duizenden vrouwen en kinderen gevangen hielden onder gruwelijke omstandigheden. Wat sinister dat de burgers vanuit de hoger gelegen stad daar gewoon op neer konden kijken.

We vervolgen onze reis over deSH4die parallel an de rivier de Druno naar Gjirokastër leidt. Vergis je niet, dit wordt wel de mooiste stad van Albanie genoemd. Bekend van zijn geweldige burcht waar alle bezetters en machthebbers om hebben gestreden. Wij hebben een camping gezocht en vonden een hotel-camping net buiten het centrum, met een campingplek voor €20 per nacht en een kamer met ontbijt voor €15,- per nacht: vanavond en morgen dus hotelletje!

In de brochure stond dat het hotel enigszins moeilijk te bereiken zou zijn. Het weggetje omhoog is steil en vol keien en kuilen. Dit is niet leuk meer en net doenbaar voor onze bus. Maar als dan de keien meer dan 40 cm groot worden besluiten we om te keren. Terug op de grote weg zien we dat we aan het hotel voorbij waren gereden. Nogmaals terug en al na 50 meter gaat de poort open en komen we in een soort oase van groen en schaduw en worden we welkom geheten door een puppie en het engels sprekende nichtje van oom hotelbaas.

Het is 16.00, tijd voor een dutje en wat plannen maken. We beginnen aan een wandeling naar de burcht: dat begint vrij vlak, dan iets hellender en dan 800 meter heel steil omhoog. We wandelendoor de oude stad met zijn huizen met hoge smalle ramen en overhangende daken. We lopen langs de bazar, feitelijk een heleboel toeristenwinkeltjes en boetiekjes op het kruispunt van vijf oude straten. We zien nog meer trappen omhoog. Tsja, we zijn er nu toch.

En dan komen we bij een gigantische langwerpige burcht. 1000 meter lang, tientallen meters hoge gewelfde ruimtes, een binnenplaats en vol met akelige geschiedenis. Zelfs van niet zo lang geleden. In de kelders van de burcht werden zelfs tot 1968 mensen opgelsoten, gemarteld en vermoord. Inmiddels is en wordt de burcht gerenoveerd, is er een wapenmuseum en worden er jaarlijks folk-festivals gehouden op de binnenplaats.

Op die grote binnenplaats, met enorm uitzicht over de stad en het dal van de Druno, komen we plots het Albanees-Italiaanse-Engelse stel van gisteren tegen. Even bijkletsen en verder, weer naar beneden, de oude stad in voor een verdiende WoMiBo op een terrasje, waar we weer wat pret hebben met andere gasten. Als we wat trek beginnen te krijgen wandelen we verder terug naar beneden en nuttigen een (enorme) pita gyros bij een griekse taveerne. We halen goede herinneringen op aan vakantie in Griekenland van meer dan dertig jaar geleden.

Bijna terug bij het hotel stap Odile nog even mis en doet haar schenen en middelvinger zeer. Snel coldpack er op en hopen op het beste voor morgen.