Dag 12, 1 sept 2021
Blijf op de hoogte en volg Peter en Odile
01 September 2021 | Kyrgizië, Ak-Tal
Nadat we gingen slapen werden we wakker van het vuurwerk en we keken vanaf het balkon naar het einde van het feest. Nadat we weer gingen slapen hielden we elkaar eerst wakker door te snurken en te toileteren en daarna werden we wakker door een enorme regenbui waarbij de regen flink tegen het raam kletterde.
Na het ontbijt is de auto ingeladen en hebben we de jerrycans volgegooid met diesel. We hebben eten ingeslagen om vervolgens de stad uit te rijden, richting het Son-Kul meer. Naryn is inderdaad een lang gerekte stad met een groot aantal winkeltjes, heel veel supermarktjes, tientallen eettentjes, veel failliete pompstationnetjes en erg veel drempels en stoplichten.
De weg loopt parallel aan de rivier en de vallei wordt steeds breder tot een vlakte. Net buiten de stad wordt het asfalt steeds slechter maar het uitzicht is echt mooi. Soms rijden we door een dorpje waar de tijd stil heeft gestaan. We zien heel veel kinderen spelen op straat. In Ak-Tal, de geboorteplaats van de dichter die het beroemde epos Manas heeft geschreven, gaan we rechtsaf de bergen in richting de Moldo-pas op weg naar Son-Kul.
Net voor we gaan klimmen halen we een tweetal fietsers uit Denemarken in. We wensen hen veel succes. De weg bestaat uit grind en kiezels en na 10 km stoppen we in een dal naast de rivier voor een lekkere lunch met koffie en brood met worst en soort gevulde koek. Helaas net over de datum dus het randje met schimmel snijden we er maar af.
Na de lunch beginnen de haarspeldbochten en we krijgen fantastische vergezichten. We halen nog een stel fietsers in, dit keer uit Litouwen. Zet hem op! Het is spannend maar steeds meer begin ik ervan te genieten. Het lijkt alsof het gemakkelijker gaat en na 40 km komt het meer in zicht. Uitgestrekte glooiende weilanden met her en der yurts tekenenhet landschap. In de verte besneeuwde toppen, voor ons lopen de weilanden langzaam over in het koude water.
Niet veel verder zien we een yurt-camp (Bayisch)waar we weten dat je ook een diner kunt krijgen. We boeken een yurt en laten de kachel aansteken. De zon schijnt als we een wandeling maken en foto’s schieten. Als we terug komen vanaf het meer worden we aangesproken door de fietser uit Litouwen: het zijn onze buren voor vannacht. Ook is er een busje aangekomen met toeristen waarbij de chauffeur het nodig vindt om keihard disco-rap-rotzooi te draaien. Midden in de stilte tussen yurts, koeien en paarden.
Modern times? Potverdikkie nee! Wat is het irritant dat als je gaat wandelen of even stilstaat je direct afval ziet. Heus, elke meter ligt wel een papiertje, plastic fles, resten van een zakdoek of zelfs een oude pet. Langs de weg, overal liggen kapotte flessen, stukken autoband of weet ik wat. Onbegrijpelijke zooi, om droevig van te worden.
Tijdens het boeken van de yurt krijgen we een beker Kumis aangeboden en wordt gevraagd hoe laat we diner willen. Zeven uur vinden we een mooie tijd. Dan gaat ook de generator aan, tot elf uur, zodat we nog net licht hebben voor het slapen gaan en het opladen van onze telefoon.
Het wordt kouder en ook zeven uur, tijd voor het diner. In yurt twee staan diverse tafels met stoelen, we nemen plaats rechtsachterin. Naast ons zit een groep van acht duitse mannen en vrouwen die met het disco-rap busje zijn aangekomen. Geen verkeerde mensen en we krijgen van hun duitssprekende Kyrgyzische gids nog wat uitleg. Om 21:00 is het bedtijd voor ons.
Onder een sprankelende sterrenhemel gaan we naar het tandenpoets-hokje en gaan daarna onder de yurt-wol. Het zal koud worden. Met de grote zware dekens echter gaat het prima.
