Dag 10, 30 aug 2021

Afscheid nemen van Guesthouse Riverside, afscheid nemen van Bruno en Nadja en afscheid nemen van de eigenaars Andre Wolkorte en Gulzhan Kozhomkulova die helaas sinds kort geen setje meer zijn.

We stappen in de auto en rijden naar het westen. In een stadje (Ak-Terek?) zien we voor het stadhuis een aantal Yurts met vrolijke banieren. Het is de dag voor Onafhankelijkheidsdag dus wordt er al feest gevierd en wordt er gegeten in groepen in Yurts door vrolijk geklede vrouwen en netjes opgetuigde mannen.

We rijden door, langs het voor ons vervelende Barskoon, naar Bokinbaevo voor wat verse cola, wat lokale dineros en een paar liter diesel. Dan gaat het linksaf bergen in voor een rit over de pas naar de weg naar Naryn. De weg is de eerste kilometers geasfalteerd, daarna wordt het een "normaal" kiezelpad. Als de bergen echt beginnen komen er echte bochten bij. En kleine doorwadinkjes. Het wordt steeds stoerder totdat het echt steil wordt en we tussen rotsblokken die op de weg liggen moeten manoeuvreren. Maar we zijn bijna boven en mogelijk is dit de beroemde pas en gaat het zo naar beneden.

Maar als we de bocht omgaan zien we in de verte dat, in plaats van een afdaling, het smalle stenenpad strak langs een besneeuwde bergwand in de verte omhoog gaat. En met die grijze lucht daar boven, houden wij he tvoor gezien en keren om (wat op een smal stenen pad niet gemakkelijk is).

Terug in het dal zijn we toe aan een bak koffie en we slaan ergens af en staan stil op een soort kruispunt van zandpaden. Er komt een Delica langs met Kyrgizen die meteen een praatje maken. Koffie drinken langs de weg zonder carjackers kan dus wel, gelukkig.

In dal slaan we linksaf richting Kochkor, uit de zwarte lucht is zojuist een regenbui gevallen zodat er soms modderplassen liggen waarvan je niet weet hoe diep de kuil is. Het zicht op de vlakte met die luchten is betoverend mooi. Kyrgyzstan is echt een fotogeniek land. Er is veel water, wild water uit de bergen dat getemd wordt in reservoirs waarmee vervolgens kostbare energie wordt verkregen. Zo aan het einde van de zomer echter is het water weg en zo rijden we langs een praktisch drooggevallen reservoir.

In Kochkor, een klein provincie stadje, vinden we onderdak in koel Guesthouse Center dat gerund wordt door dochter Adelina en zoon van de familie. In het huis logeren ook een langharige Schot en dito Duitser. Jonge gasten die vriendelijk zijn en die we later, als ook wij op zoek zijn naar een restaurant, tegen komen in de plaatselijke pizza tent.

Tijdens de pizza blijkt dat één van de twee Kyrgizische jongedames jarig is er er komt een pizza met kaarsjes uit de keuken. Vooruit dan maar: wij zingen vrolijk "Lang zal ze leven" tot grote hilariteit en dankbaarheid van de jarige en het personeel.

Het was weer een mooie dag. Morgen is Onafhankelijkheidsdag en zal er een parade zijn. We zijn benieuwd.